Każdy człowiek jest dla siebie zarówno najwspanialszym sprzymierzeńcem na drodze wzrastania i jednocześnie najpoważniejszym wrogiem. Kto nam tak pomoże jak nie my sami i kto nam tak nie przeszkodzi jak nie my sami? Te dwie przeciwważnie na szali naszego życiowego sukcesu, którymi możemy odpowiednio sterować, sprawiają, że albo przekonamy samych siebie, że jesteśmy w stanie odnieść wymarzony, życiowy sukces albo, że nie jesteśmy w stanie tego zrobić. Sami musimy to sobie niejako „wmówić”, nakazać umysłowi w to uwierzyć. Każdy z nas jest inżynierem własnego ciała i psychiki. Bez tego nasze wysiłki spełzną na niczym, wywołają tylko frustrację i pretensje do świata.

Moim kluczem do podtrzymywania samodyscypliny jest dokładne kontrolowanie mojego wewnętrznego „ja”, które próbuje osłabić mnie od wewnątrz. Nie pozwalam, aby jego głos pogłębiał moje gorsze samopoczucie mentalne. Każdy z nas ma takiego małego wewnętrznego człowieczka. W takich chwilach, po prostu zaciskam zęby, ubieram się i wychodzę na trening, gdzie małymi kroczkami realizuję jednostkę treningową.

Harować ciężko, ale zarazem inteligentnie. Przez inteligentną pracę, mam na myśli między innymi trening uzupełniający, ogólne dbanie o własny aparat ruchu, aby mógł służyć po pierwsze jak najdłużej, a po drugie jak najwydajniej, by być gotowym we właściwym momencie na robienie najlepszych rezultatów. Brak treningu uzupełniającego prowadzi często do kontuzji, które przerywają karierę biegaczy i tym samym uniemożliwiają pełen rozwój talentu. Mój trening to terapia szokowa, czasem masochizm, ale uwielbiam to. Tylko taka ciężka praca pozwala przesunąć organizm na wyższy poziom. Jeśli nie jesteś w stanie zaakceptować takiego zmęczenia, to powinieneś zastanowić się, czy ten sport jest dla ciebie. Bo to jedna z najważniejszych cech sportowca wyczynowego. Bez tego nie będziesz w stanie piąć się dalej.

Trening mentalny jest bardzo ważny, bo trafia do samego środka mnie. To taki inteligentny mechanik, który bez żadnych wytrychów i kluczy, potrafi dostać się do źródła, do najważniejszych części naszej osobowości. Tak można zbudować naszą twierdzę, która na różne sposoby chroni nas w trudnych i decydujących momentach dla sportowca.

Każdy sukces jest dla sportowca zarówno radością, jak i takim momentem, kiedy musi on zostać ze sobą sam na sam, aby zadać sobie ważne pytanie, „Co dalej?”. Dopóki jesteś w stanie wyznaczać sobie kolejne cele, to oznacza, że ten głód wciąż w tobie jest i kolejny raz pomoże zaplanować następny sezon, ustawić hierarchię celów i je zrealizować. We mnie ten głód nadal jest i dlatego jestem w stanie wygrywać zawody i zdobywać medale. Chęć wygrywania napędza mnie do pracy. Porażka natomiast motywuje mnie podwójnie, ponieważ ten ból mnie podrażnia, dotyka mojego ego, poczucia wartości. Zawsze wyciągam wnioski z porażki, biorę lekcję od życia i aplikuję ją w kolejnych działaniach, aby przyniosły zamierzony rezultat. Cierpliwości trzeba się uczyć, ona jest w sporcie i w życiu nieodzowna, ponieważ sukcesy buduje się latami.

Zawsze doszukuję się w życiu pozytywów. Obojętnie, co by się działo, jakkolwiek trudne byłyby okoliczności. To samo powtarzam innym osobom. Doceniaj to, co masz i to, co jest, ponieważ naprawdę może być gorzej, trudniej, bardziej pod górkę. To jest część mojej koncepcji na życie. To się sprawdza, daje znakomite efekty w życiu osobistym i sportowym. Bardzo wiele czerpię z faktu bycia ojcem. To wspaniałe uczucie, które wpłynęło na mnie bardzo pozytywnie, przynosząc spokój oraz potrzebną równowagę.